Brief van Irina

Beste vrienden,

wij danken jullie hartelijk voor jullie gebeden. We zijn er zeker van dat Oekraïne alleen nog bestaat dankzij de genade van God. We danken jullie ook voor humanitaire hulp en alle ontmoetingen. Het is heel belangrijk voor ons om te zien dat de wereld ons steunt en in ons gelooft.

We zijn er zeker van dat Oekraïne alleen nog bestaat dankzij de genade van God.

Vandaag is het de 23e oorlogsdag. 's Morgens haasten we ons om het nieuws te horen. Elke dag stuurt Rusland ons zijn "groeten" – raketten die dood zaaien. Het Russische leger vecht niet met het Oekraïense leger. Het vecht met burgers. Ze schieten op ziekenhuizen, treinstations, theaters, scholen, kleuterscholen, voedselopslagplaatsen, waterzuiveringsstations enz. Elke ochtend zijn we bang om nieuws te horen over het bombardement op woonwijken waar onze familieleden wonen. Vier kleine steden in de buurt van Kiev - Vorsel, Bucha , Irpin, Gostomel zijn geruïneerd tot stof. Russische troepen belegerden de steden Mariupol en Charkov. Mensen zitten daar al twee weken zonder verwarming, voedsel en water. In Mariupol haalden mensen, om wat water te hebben, water uit de waterleidingen van de centrale verwarming. Ze zuiverden het zoveel als ze konden en gaven het alleen aan kinderen en oude mensen. Als we dergelijk nieuws horen, geloven we niet dat we in de 21e eeuw in Midden-Europa leven. Waar Russen hun haat tegen Oekraïne zaaien. En wat meer is, als de Oekraïense regering het eens probeert te worden over de "groene doorgang" voor vluchtelingen uit de bezette steden, gaan de Russen eerst akkoord, en dan schieten ze op hen met de bussen. Het zijn leugenachtige, gemene en meedogenloze mensen. 

Maar God beloofde: "Wat een mens zaait, zal hij ook oogsten". Russen zaaien hier de dood, ze zullen de dood oogsten.

Ik vraag u te bidden voor arme vluchtelingen, voor gewonden en voor het hele Oekraïense volk. 

God zegene u.